Όρθιος με το λάβδανο του μεσημεριού να στάζει στα
μάτια σου στέκεσαι πάνω απ’ το μάτι της κουζίνας που κοκκινίζει καθώς γυρνάς το διακόπτη. Στέκεσαι μαγνητισμένος για λίγο από τη θερμότητα που φτάνει ως τα μάγουλα και τα βλέφαρα σου.
Βαριά φαντάζει η κατσαρόλα που κατεβάζεις απ’ το ράφι και αφήνεις κάτω απ’ τη βρύση να γεμίσει. Κοιτάς ακόμα το πυρωμένο μάτι. Υπάρχει λόγος που τα πράγματα έχουν μια σειρά. Πρώτα νερό, μετά φωτιά.
Τα χτεσινά λίπη φλέγονται στιγμιαία και χάνονται σαν σώματα
ανθρώπων στην πυρά της ιεράς εξέτασης. Αμάρτησαν γιατί μολύνουν. Έτσι το σκέφτεσαι. Κι αφού η φωτιά καταβροχθίσει την υπόσταση τους, μένει μόνο εκείνη η θλιβερή ουσία. Ένας λεκές. Θυμάσαι εκείνο το πανίσχυρο καθαριστικό που σου χει τελειώσει από την προηγούμενη εβδομάδα. Θα ‘πρεπε να το σημειώσεις. Scripta manent. Τα λάθη γράφονται πάντα.
Μικρές φυσαλίδες στον πάτο της κατσαρόλας σαν πλάσματα που αναδύονται απ’ το πουθενά της γέννησης. Θα πεθάνουν επίσης στο δρόμο τους για την επιφάνεια του νερού. Στο δρόμο της ολοκλήρωσης καθώς θρυματιζόμενα θα παραδώσουν το φορτίο τους στην ατμόσφαιρα.
Σφίγγεις τα μακαρόνια με τα δυο χέρια. Μικρά αδύναμα κορμιά που θα θρυμματιστούν κάτω από την αβάσταχτη πίεση του ισχυρού. Καλύτερα να τα βράσεις ολόκληρα. Καμιά φορά ο θόρυβος που κάνουν μοιάζει με αυτόν χιλιάδων οστών. Κι εσύ οικότροφε με άσπρη φόρμα και διαλείψεις αμνησίας ξεχνάς να βάλεις το αλάτι. Το άλας της ζωής. Ποιο είναι το άλας της δικιάς σου;
Αγάπη; Αλάτι γράφει το βαζάκι. Πόσο βάζουν;
Πόσο αγάπη; Τα έχεις όλα. Βαζάκια στη σειρά. Μαύρο πιπέρι, ρίγανη, πάθος, δύναμη, κανέλα, νιάτα και θυμάρι. Μα ένα βαζάκι άδειο. Αφοσίωση. Άστο να βρίσκεται, μην το πετάξεις. Δεν τα πουλάνε πλέον τέτοια υλικά. Πρέπει να δώσεις για να πάρεις, μα τι να δώσεις; Άδειο μοιάζει. Θά ‘πρεπε κάποιος να σου δώσει πρώτος. Ποιος;
Τελείωσε το αλάτι.
Κάποιος πρέπει να φροντίσει γι αυτό. Η αγάπη; Δε βρίσκω πουθενά.
Δυο πράγματα μένουν να κάνεις τώρα. Μπορείς να κλαις πάνω απ’ τους ατμούς για δύο χρόνια, μήπως και τα δάκρυα νοστιμέψουν το σπαγγέτι, ή να ξυπνήσεις το μυαλό σου από αυτόν τον δαίδαλο και να βγεις έξω.
Μα είσαι κουρασμένος και για τα δυο. Ψοφίμι χωρίς αλάτι.
@ακουστικά.Soundgarden-Rhinosaur
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου