Ντοκυμαντέρ για τον αλάδανο από τον κ. Κώστα Οικονομάκη [1983]

Ιστορική εκπομπή αφιερωμένη στον αλάδανο. Επιμέλεια Κώστας Οικονομάκης. Έτος παραγωγής:Σεπτέμβριος 1983. Με συνεντεύξεις από κατοίκους των Σισών, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν υπάρχουν πια, Ως εκ τούτου οι πληροφορίες που δίνουν αποκτούν ιδιαίτερη αξία.

Σώστε τον κρητικό λάδανο από:

1. από την υπερεβόσκιση.
2. από την αφαιρετή δόμηση.
3. από την παράνομη χωματερή του Δήμου Ηρακλείου στη τοποθεσία Πέρα Γαληνούς που έχει καταδικαστεί από την Ε.Ε.
4. από την Δ.Ε.Η. η νέα μονάδα στην περιοχή του κοράκια στους Πέρα Γαληνούς καταστρέφει εξ ολοκλήρου την περιοχή του αλάδανου.

Λάδανος μοναδικό χαρακτηριστικό της παγκόσμια φύσης. Μαζεύετε και αλλού αλλά ο τρόπος αυτός και το προϊόν είναι μοναδικά.

Ένα στοιχειό της παγκόσμιας κληρονομιάς.

"In ancient times the valuable aromatic gum ladanum was gathered manually from Cistus creticus subsp. creticus, especially in Crete and Cyprus. The gum is exuded from glandular hairs on the leaves and young stems, especially under hot sunshine. It was gathered by allowing goats to graze on and among the plants; the ladanum adhered to their beards, which were then cut off. Alternatively a device called a ladanisterion or ergastiri, with long thongs of leather, was drawn over the plants by hand during the hottest part of the day, when the ladanum was at its runniest and stickiest.. The leather thongs became caked with ladanum, which was then scraped off and formed into lumps of various shapes. A very small amount of ladanum is still gathered in this traditional way in a small area surrounding a village in northern Crete."

More: http://www.cistuspage.org.uk/perfumery.htm

Περισοτερες πλιροφοριες για τον λαδανο

http://en.wikipedia.org/wiki/Labdanum

http://ladano.blogspot.com

http://www.ladano.blogspot.com

http://alathanos.blogspot.com

http://www.biblefragrances.net/labdanum.html

Μια ιστορία 2500 χρονών πεθαίνει σωστέ την (ΗΡΟΔΟΤΟΣ 500π.χ.).

SOS SOS SOS SOS

Μαρία Συγλέτου

η ελευθερία της Κρήτης και ο αλάδανος του Μυλοποτάμου

Ο Σπ. Ζαμπέλιος έγραψε στα "Ιστορικά Σκηνογραφήματά" του: «Η ανάγκη της ελευθερίας αναπηδά, ως αν τις είποι, εις Κρήτην εκ των σπλάχνων της γης, είναι προϊόν αυτόφυτον, ιδιογενές, ως ο λάδανος του Μυλοποτάμου και της Ιδης ο δίκταμος».

Αρωματικά - Φαρμακευτικά Φυτά

Φαρμακευτικά Φυτά

Σταθμοί στην αρχαία ελληνική ιατρική

Τα φάρμακα στην αρχαία Ελλάδα

αρωματικά - φαρμακευτικά φυτά Κρήτης (προοπτικές εκμετάλλευσης)

Αρωματικά Φυτά Ροδόπης

Μελισσοτροφικά Φυτά

Bιοσύνθεση των τερπενίων στο Κρητικό Λάδανο

Κλωνοποίηση, χαρακτηρισµός και έκφραση γονιδίων που συµµετέχουν στη βιοσύνθεση των τερπενίων στο Κρητικό Λάδανο ( Cistus creticus
ssp. creticus)

στη διεύθυνση :

http://invenio.lib.auth.gr/record/66724/files/gri-2007-080.pdf?version=1 

της Ειρήνης Πατεράκη και του Άγγελου Κανελλή

Παραδοσιακά φάρμακα στη σύγχρονη ιατρική

Καθημερινή 26 – 09 - 2004

O ΔIEΘNHΣ OPOΣ Εθνοφαρμακολογία -από τις ελληνικές λέξεις έθνος και φάρμακο- αν και πρόσφατος ως προς τη χρήση του, καλύπτει μια ιδέα παλιά όσο και ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως καταγωγής, όσο και οι παγκόσμια διαδεδομένες γνώσεις θεραπείας με δρόγες παρμένες κατευθείαν από τη φύση.

H εντεινόμενη ομογενοποίηση των πολιτισμών προκαλεί με ταχείς ρυθμούς απώλεια ή υποτίμηση της πολιτισμικής κληρονομιάς των λαών. Oι παραδοσιακές γνώσεις χάνονται μαζί με τα φυτά που σχετίζονται με αυτές. Σημειωτέον ότι από τα 300.000 είδη γνωστών φυτών έχουν μελετηθεί μόνον τα 5.000, μολονότι εκτιμάται ότι φτάνουν τις 40.000 όσα έχουν κάποια θεραπευτική ή θρεπτική αξία. Σήμερα απειλούνται με εξαφάνιση περίπου 65.000 ανθοφόρα φυτά. Είναι ανάγκη να καταγραφεί και να διασωθεί αυτή η γνώση, που αποτελεί κληρονομιά του πλανήτη μας, στις βιβλιοθήκες και τη μνήμη των υπολογιστών, πριν χαθεί για πάντα από τη μνήμη των ανθρώπων.

Τελευταία παρατηρείται αυξημένη δημοτικότητα και ανάπτυξη των συμπληρωματικών θεραπευτικών μεθόδων. Δεν πρόκειται για παροδική μόδα. aντικατοπτρίζει μια δυσαρέσκεια απέναντι στη συμβατική θεραπευτική, που δεν καταφέρνει πάντα να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες προσδοκίες στον τομέα της θεραπευτικής, μια επιφυλακτικότητα απέναντι στην επιστήμη, κυρίως όσον αφορά την κατάχρηση των φαρμάκων, αλλά και ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα οικολογικά προβλήματα, για σωστότερη διατροφή και διαβίωση, για μια ολιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας.

Οι εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι (φυτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, ομοιοπαθητική, βελονισμός κ.ά.) έρχονται να βοηθήσουν την κλασική ιατρική, και εκεί που συναντά δυσκολίες ή αποτυγχάνει πολλές φορές οι εναλλακτικές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν ή και να δώσουν λύση.

[Eλεγχος της σοδειάς πριν από την κοπή των λουλουδιών του κρόκου σε κροκοχώραφο της Kοζάνης. Tα αποξηραμένα κόκκινα στίγματα του άνθους του φυτού έχουν φαρμακευτικές, αρτυματικές και χρωστικές ιδιότητες. Kαρύκευμα πανάκριβο, ο κρόκος –«κόκκινο χρυσό» τον ονομάζουν– είναι η σημαντικότερη καλλιέργεια στον νομό Kοζάνης (αρχείο αναγκαστικού Συνεταιρισμού Kροκοπαραγωγών Kοζάνης).]

H Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας ιδρύθηκε το 1995, με σκοπό την καταγραφή και μελέτη των παραδοσιακών θεραπευτικών μεθόδων και πρακτικών, των εναλλακτικών και συμπληρωματικών ιατροφαρμακευτικών γνώσεων, και την αξιολόγηση και σύνδεσή τους με τις σύγχρονες τάσεις της θεραπευτικής. Φαρμακοποιοί, γιατροί, βιολόγοι και γεωπόνοι κ.ά. συναριθμούνται στα μέλη της.

Στην κατεύθυνση αυτή, μεταξύ των άλλων διοργανώνονται επιστημονικές συναντήσεις με θέματα σχετικά με κάποια δρόγη, όπως ο κρόκος, το τσάι του βουνού κ.λπ., με κάποια παθολογία, όπως παθήσεις του ουροποιητικού ή του πεπτικού συστήματος και η αντιμετώπισή τους από την κλασική αλλά και τις σύγχρονες εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους (φυτοθεραπεία, ομοιοπαθητική κ.τ.τ.), ή με μια ομάδα ουσιών, π.χ. τα βιοφλαβονοειδή ή τα ιχνοστοιχεία και η χρήση τους στη θεραπευτική.

Κάθε χρόνο η Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας υιοθετεί μια δρόγη με ιδιαίτερη σημασία στη θεραπευτική αλλά και στην οικονομική, πολιτιστική κ.λπ. ζωή ενός τόπου, και επικεντρώνεται σε αυτήν. Eτσι έχουν ήδη μελετηθεί αρκετές δρόγες. aναφέρονται ενδεικτικά:

Η ελιά (olea eoropea) στη Λέσβο, όχι μόνον σαν τρόφιμο αλλά ως δρόγη (folia oleae eoropeae). Tα φύλλα της ελιάς έχουν χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντιυπερτασικά, αγγειοδιασταλτικά, αντιρρευματικά, διουρητικά, αντιπυρετικά και υπογλυκαιμικά.

H πρώτη επίσημη αναφορά για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική χρονολογείται το 1854, όταν ο Hanbory ανέφερε στην επιθεώρηση Pharmaceotical Joornal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού εκχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό. Σήμερα στην αμερικανική αγορά, αλλά και στο Διαδίκτυο, κυκλοφορούν από διάφορες εταιρείες εκχυλίσματα φύλλων ελιάς ως συμπληρώματα διατροφής, σε μορφή δισκίων. Tο εκχύλισμα συνιστάται, ειδικότερα, ως ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος και ως φυσικό αντιμικροβιακό σε μυκητιάσεις και σε ιώσεις όπως η γρίπη και ο έρπις. Tέλος, συνιστάται για τη χρόνια κόπωση.

Το τσάι του βουνού (siderites spp) στο Περτούλι της Πίνδου. Εκεί όχι μόνον μάθαμε για τα διάφορα είδη του τσαγιού, αλλά και αιτιολογήσαμε την ευρέως διαδεδομένη χρήση του ως λαϊκό φάρμακο λόγω των φλαβονοειδών που περιέχει. Στην αρχαιότητα το όνομα σιδηρίτις αναφερόταν σε διάφορα φυτά που θεωρείτο ότι είχαν την ικανότητα να επουλώνουν τις σοβαρές πληγές από σιδερένια αντικείμενα, όπως βέλη, ξίφη, κ.λπ. O Διοσκουρίδης συνιστούσε το τσάι του βουνού ως θεραπευτικό των πληγών. Στη λαϊκή θεραπευτική χρησιμοποιείται ως ευστόμαχο, θερμαντικό, τονωτικό, διουρητικό, αποτοξινωτικό και εναντίον των κρυολογημάτων. Tο αφέψημα από τα υπέργεια τμήματα του φυτού χρησιμοποιείται για τα κρυολογήματα, τις παθήσεις του αναπνευστικού αλλά και του ουροποιητικού, καθώς είναι καλό διουρητικό. Tο αφέψημα, μαζί με ξυλαράκια κανέλλας και μέλι, είναι μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα. Σειρά μελετών τόσο σε φυτικά εκχυλίσματα ειδών του γένους Sideritis όσο και σε χημικές ενώσεις που απομονώθηκαν από αυτά, έδειξαν ότι εκτός από την αποδεδειγμένη αντιφλεγμονώδη δράση, εμφανίζουν και άλλες φαρμακολογικές δράσεις, όπως αντιμικροβιακή, κατά του καταρράκτη, αντιθρομβωτική και αντιυπερτασική.

Ο κρόκος (crocos sativos) στην Κοζάνη. Εγιναν αναφορές σε μελέτες σχετικές με τη βιολογική δράση των συστατικών των στιγμάτων του κρόκου, τα ρετινοειδή και τα καροτενοειδή στην πρόληψη και την θεραπεία του καρκίνου, την αύξηση της οξυγόνωσης των ενδοθηλιακών κυττάρων των τριχοειδών αγγείων, των μυών και του φλοιού του εγκεφάλου, στις αντισηπτικές, αναλγητικές και εμμηναγωγές ιδιότητές του.

Το λάδανο (cistus creticus) στην Κρήτη. Στο Μπαλί της Κρήτης έγιναν ομιλίες που περιελάμβαναν βοτανική περιγραφή του φυτού, αναφορά των συστατικών του, φαρμακολογική δράση της ρητίνης, που έχει χρησιμοποιηθεί κατά της πανώλους τον 18ο αιώνα και σαν αλοιφή σε διάφορες δερματικές παθήσεις, τη χρήση του στην κοσμετολογία και κυρίως στην αρωματοποιία.

Σύμφωνα με την παραδοσιακή Iατρική, το λάδανο μπορεί να αναστείλει τα καλοήθη αποστήματα «αχελώνια» και «μαλάθρακες» (=καλόγηροι). Eπίσης αναφέρεται η χρησιμοποίησή του για σκληρούς όγκους μήτρας και για όγκους του πρωκτού, σε ρηνικούς πολύποδες και καρκινογόνα έλκη. Nεότερα πειράματα επιβεβαιώνουν τη χρήση αυτή του λαδάνου. Eτσι υπάρχουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα σε κυτταρικές σειρές που αφορούν διάφορους τύπους καρκίνων. Eπίσης ενδιαφέροντα αποτελέσματα έχουν δημοσιευθεί και αφορούν την αντιμικροβιακή δράση του φυτού και της ρητίνης του.

Για περισσότερα στοιχεία για το συνέδριο περί αλαδάνου, στο Μπαλί, το 1996, κοιτάξτε στο παρόν site, στην ημερομηνία 14 Νοεμβρίου

Tο δίκταμο (οriganom dictamnos) στην Kρήτη. Φέτος, 2004, είναι η χρονιά του δίκταμου και οι εκδηλώσεις έγιναν στην Kρήτη, στις aρχάνες. Mελετήσαμε αυτό το πανάρχαιο βότανο που το αναφέρει και ο Oμηρος. Στην αρχαία Eλλάδα το φυτό ήταν αφιερωμένο στη θεά του κυνηγιού και ονομαζόταν aρτεμίδιο. O Διοσκουρίδης το ονομάζει Bελουάκο και Bελοτόκο, γιατί οι αίγαγροι, όταν πληγώνονταν από τα βέλη των κυνηγών, έτρωγαν δίκταμο για να θεραπευτούν. Eπειδή φύεται αποκλειστικά στην Kρήτη, ονομάζεται και Kρητική. aποτελούσε πανάκεια για πολλές παθήσεις: του στομάχου και γενικότερα του πεπτικού συστήματος, και του σπλήνα, αλλά και για τους ρευματισμούς, τα αρθριτικά και για παθήσεις της μήτρας και δυστοκίες. Oι μελέτες και τα πειράματα σήμερα αποδεικνύουν την αντιμικροβιακή δράση του αιθέριου ελαίου, την αποτελεσματικότητά του κατά του έλκους του στομάχου και την αντιοξειδωτική δράση του. Eπαληθεύουν επίσης πολλές από τις παραδοσιακές χρήσεις του φυτού.

Eγιναν πολλές αναφορές στην επουλωτική και αντι-μικροβιακή αξία της δρόγης, στην αντι-οξειδωτική δράση της κατά των ελεύθερων ριζών.

Oι εκδηλώσεις της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας για φέτος τελειώνουν στη Zάκυνθο, τον Σεπτέμβριο. Θέμα: «H θαλάσσια φαρμακογνωσία», δρόγες, δηλαδή, προερχόμενες από το θαλάσσιο οικοσύστημα και χρησιμοποιούμενες θεραπευτικά, αλλά όχι μόνο.

Oλες οι εκδηλώσεις της EEE πραγματοποιούνται με τη συνεργασία των τοπικών φαρμακευτικών συλλόγων, υπό την αιγίδα του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου, τη βοήθεια χορηγών και με τη συνεργασία αξιόλογων επιστημόνων. Tα σεμινάρια γίνονται σε μέρη που αποτελούν φυσικούς τόπους συλλογής των αναφερόμενων δρογών, ή παραδοσιακής θεραπευτικής χρήσης τους. Συνήθως μία μέρα αφιερώνεται σε διαλέξεις και παρουσιάσεις και μία σε βοτανική ξενάγηση και εξερεύνηση του οικοσυστήματος της περιοχής.

Η EEE έχει παρουσία στο Διαδίκτυο (http://www.iama.gr/ethno) στην ελληνική γλώσσα. Στην ιστοσελίδα της υπάρχουν δημοσιευμένα τα πρακτικά όλων των εκδηλώσεων που έγιναν μέχρι σήμερα. Yπάρχει επίσης μία ειδική on-line φόρμα απογραφής εθνοφαρμακολογικών δεδομένων, όπου ο επισκέπτης μπορεί να συμπληρώσει τα σχετικά πεδία, με πληροφορίες για την παραδοσιακή χρήση δρογών.

Eλληνική Eταιρεία Eθνοφαρμακολογίας

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ IN VITRO ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΑΔΑΝΟΥ (Cistus creticus spp. creticus)

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ IN VITRO ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΑΔΑΝΟΥ (Cistus creticus spp. creticus)



Μαδέσης Παναγιώτης, Κωνσταντινίδου Ελπινίκη, Νιάνιου Ειρήνη και Τσαυτάρης Αθανάσιος

Εργαστήριο Γενετικής και Βελτίωσης των Φυτών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης



Το φυτικό είδος Cistus creticus spp. creticus είναι ενδημικό του ελληνικού χώρου. Η εμπορική του αξιοποίηση στηρίζεται στις φαρμακευτικές ιδιότητες της ρητίνης «λάδανο». Η ρητίνη αυτή εκκρίνεται από τις αδενώδεις τρίχες των φύλλων και παρουσιάζει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση (Demetzos και συνεργάτες, 1997) και κυρίως αντιλευχαιμική δράση (Dimas και συνεργάτες, 1998), η οποία μπορεί να συγκριθεί με καθιερωμένα φάρμακα των κατηγοριών αυτών, όπως είναι η αμπικιλλίνη και η καμπτοθεκίνη.

Για την εγκατάσταση της καλλιέργειας in-vitro χρησιμοποιήθηκαν σπόροι και βλαστικές κορυφές που προήλθαν από μητρικά φυτά που καλλιερ-γήθηκαν στον αγρό. Οι βλαστικές κορυφές έδωσαν μεγαλύτερο αριθμό φυτικού υλικού σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Ο μικροπολλαπλασιασμός των βλαστικών κορυφών σε βασικό υπόστρωμα MS χωρίς την προσθήκη ρυθμιστών αύξησης έδωσε το μεγαλύτερο ρυθμό πολλαπλασιασμού (6 φυτά ανά βλαστική κορυφή). Στα πειράματα της αναγέννησης, τα καλύτερα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν όταν χρησιμοποιήθηκε ως έκφυτο το κατώτερο τμήμα των τεσσάρων φύλλων της κορυφής. Το υπόστρωμα MS με τον συνδυασμό ρυθμιστών αύξησης 0.1 mg/L NAA και 0.1 mg/L TDZ, μας έδωσε το μεγαλύτερο ποσοστό αναγέννησης 33.33%.

ladanum - labdanum - laudanum

LAUDANUM, originally the name given by Paracelsus to a famous medical preparation of his own composed of gold, pearls, &c. (Opera, 1658, i. 492/2), but containing opium as its chief ingredient. The term is now only used for the alcoholic tincture of opium (q.v.). The name was either invented by Paracelsus from Lat. laudare to praise, or was a corrupted form of "ladanum" (Gr. X 5avov, from Pers. ladan), a resinous juice or gum obtained from various kinds of the Cistus shrub, formerly used medicinally in external applications and as a stomachic, but now only in perfumery and in making fumigating pastilles, &c.

εικονογραφημένη απόδοση της περισυλλογής του αλαδάνου

ΑΛΑΔΑΝΟΣ ή ΛΑΒΔΑΝΟ

LA_B_DANUM)

Εικόνα :το φυτό αγκίσαρος

Ο Αλάδανος ή Λάβδανο είναι μια μαύρη ρητίνη που παράγεται από το φυτό

αλαδανιά ή λαδανιά ή αγκίσαρος. Στα λατινικά το φυτό αυτό λέγεται

στη δυτική Μεσόγειο λέγεται cistus ladanopherum και στην ανατολική
cistus creticus.

Το φυτό αυτό κάθε καλοκαίρι πάνω στα μακρόστενα και πράσινα φύλλα του παράγει ένα διάφανο υγρό, σαν ιδρώτας, από το οποίο προέρχεται ο αλάδανος.
Η αλαδανιά βγάζει κάθε καλοκαίρι ένα πολύ όμορφο λουλούδι με πέντε ευαίσθητα πέταλα. Τα πέταλα αυτά έχουν χρώμα μεταξύ μπλε και μωβ. Υπάρχουν και άλλες ποικιλίες αγκίσαρου που βγάζουν λουλούδια με διαφορετικά χρώματα.

Η αλαδανιά εκφύεται σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου όπως Ελλάδα, νότια Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, νότια Γαλλία και αλλού. Επίσης αλάδανος παράγεται σε πολλά από αυτά τα μέρη. Όμως η καλύτερη ποιότητα , παράγεται στην Κρήτη και κυρίως στις Σίσες.

Στις Σίσες υπάρχουν μεγάλες περιοχές, όπου ευδοκιμούν αποκλειστικά και μόνο αγκίσαροι με γαλάζια λουλούδια , τα οποία και παράγουν καλύτερης ποιότητας αλάδανο. Οι περιοχές αυτές ονομάζονται αλαδανότοποι.

Στα τέλη περίπου Μαΐου κάθε χρόνο, μόλις αρχίσει δηλαδή η ζέστη του καλοκαιριού, οι αγκίσαροι είναι έτοιμοι για να αρχίσει η περισυλλογή του αλαδάνου. Για να συλλέξουμε τον αλάδανο από το φυτό, χρησιμοποιούμε ένα αργαστήρι, μια κατασκευή από ξύλο που πάνω της έχουμε δέσει πλαστικά λουριά. Χτυπώντας αυτά τα λουριά πάνω στο φυτό, το πλαστικό μαζεύει τον «ιδρώτα» των φύλων. Ο ιδρώτας αυτός όταν κρυώσει στερεοποιείται και γίνεται μαύρος.

Εικόνα :Μέσα στη ζέστη ο αλαδανάρης χτυπά τους αγκίσαρους

Για να μαζευτεί ο αλάδανος πρέπει να κάνει ζέστη και να έχει ηλιοφάνεια. Όταν μαζευτεί ο αλάδανος από ένα φυτό, χρειάζεται μια-δυο μέρες για να ξαναπαρουσιαστεί ο χαρακτηριστικός ιδρώτας, δηλαδή το υγρό του αγκίσαρου που γίνεται αλάδανος. Η εργασία της περισυλλογής του αλαδάνου είναι πολύ κουραστική και επίπονη, γιατί ο αλαδανάρης πρέπει να ανεβοκατεβαίνει στα βουνά μέσα στη ζέστη και μέσα σε πολύ μεγάλη θερμοκρασία.

Αφού τελειώσει η περισυλλογή του αλαδάνου και τα γαλάζια λουριά του αργαστηριού, έχουν μαυρίσει, δηλαδή ο ιδρώτας του αγκίσαρου έχει στερεοποιηθεί,

τότε πρέπει να πάρουμε από τα λουριά τον αλάδανο. Γι’ αυτό αφήνουμε τα αργαστήρια, αρκετή ώρα κάτω από τον ήλιο για να μαλακώσει η μαύρη πάστα που βρίσκεται πάνω στα λουριά.

Για να καθαρίσουμε τα λουράκια του αργαστηριού και να μαζέψουμε τον αλάδανο,

χρησιμοποιούμε ένα ξυστρί. Το ξυστρί συνήθως είναι συνδυασμός από δύο κλειδαριές.

Το τελευταίο στάδιο της περισυλλογής του αλαδάνου είναι να το πάρουμε πάνω από το αργαστήρι. Με το ξυστρί σφίγγουμε το λουρί και τραβώντας, μαζεύουμε τον αλάδανο. Όταν περάσει λίγη ώρα το υλικό που μαζεύουμε, γίνεται σκληρό. Συνήθως όσο είναι ακόμα μαλακό το πλάθουμε σε πλάκες, έτσι γίνεται ευκολότερη η συσκευασία του και η αποθήκευσή του. Το τελικό προϊόν χρησιμοποιείται κυρίως στη φαρμακευτική και στην αρωματοποιία και εξάγεται κυρίως στις Αραβικές χώρες από τα αρχαία χρόνια.

Ο αλάδανος στο Περί Ύλης Ιατρικής του Διοσκουρίδη

Ο Διοσκουρίδης (στο Περί ύλης ιατρικής Α, 97) αναφέρει : "Ένιοι δε και σχοινία επισύρουσι τοις θάμνοις και το προπλασθέν αυτοίς λίπος αποξύσαντες αναπλάσσουσιν".
Από αυτή τη μικρή καταγραφή του Διοσκουρίδη φαίνεται ότι ο αλάδανος μαζεύεται αιώνες τώρα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή επισύρουσι(σέρνουν) σχοινία πάνω στους θάμνους και το υλικό που μαζεύεται πάνω στα σχοινία, αποξύεται και αναπλάθεται