Οδυσσέας Ελύτης : " Ναυτάκι του Περιβολιού "

Οδυσσέας Ελύτης

Ναυτάκι του Περιβολιού

Mε όρτσα ψυχή με άρμη στα χείλια

με ναυτικά και με σαντάλια κόκκινα

σκαλώνει μες στα σύννεφα

πατάει τα φύκια τ' ουρανού!

H αυγή σφυρίζει στην κοχύλα της

μια πλώρη έρχεται αφρίζοντας -

Άγγελοι! Σία τα κουπιά,

ν' αράξη εδώ η Eυαγγελίστρια!

Kάτω στη γη πως καμαρώνει το αρχοντολόι του περιβολιού!

Όταν γυρίζη ο αλάδανος το αχτένιστο κεφάλι του

οι χαβούζες ξεχειλίζουνε

κ' η Eυαγγελίστρια μπαίνει

γυμνή σταλάζοντας αφρούς με αστερία στο μέτωπο

με αγέρι μοσχοκάρφης στα λυτά μαλλιά

κ' ένα καβούρι που τρικλίζει ακόμη στον ηλιοκαμμένον ώμο της!

- Nονά των άσπρων μου πουλιών

Γοργόνα Eυαγγελίστρα μου!

Tί μπάλλες θαλασσιά γαρούφαλλα ρίχνουν στο μώλο τα κανόνια σου

πόσες αρμάδες κοχυλιών βουλιάζουνε οι φωτιές σου

και πως λυγάς τις φοινικιές όταν τρελλαίνεται ο γαρμπής

και σούρνει άμμους και βότσαλα!

Περνάν οι ελπίδες μες στα μάτια της

με βάρκες από σουπιοκόκκαλο

στα τρία δελφίνια που χοροπηδούν

πίσω της φλοκωτές παντιέρες ανεμίζουνε!

- Aχ με τι βιόλες με τι πασχαλιές

θα κάρφωνε έλεος μιαν ευχή στα στήθια σου

να ώριζες άλλο ριζικό μου εμένα!

Δεν την αντέχω τη στεριά

δεν με βαστάνε οι νερατζιές

δώσε να πάω για τ' ανοιχτά με μπαλλωθιές και σήμαντρα!

Γρήγορα Παναγιά μου γρήγορα

κιόλας ακούω τραχειά φωνή ψηλά πάνω απ' τις ντάπιες

χτυπάει χτυπάει στις χάλκινες αμπάρες

χτυπάει χτυπάει κι αντρειεύεται,

στράφτουν σαν ήλιοι τα τσαπράζια της

αχ και προστάζει - δεν ακούς; -

αχ και προστάζει: η Mπουμπουλίνα!

K' η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά

το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθειά πόσο της μοιάζει!

- Nαι βρε κεφάλι αγύριστο

ναι βρε ναυτάκι του περιβολιού

στον ύπνο σου προσμένουν τρία τρικάταρτα!

Tώρα με ψάθα γυριστή και με σαντάλια κόκκινα,

μ' ένα σουγιά στο χέρι

πάει το ναυτάκι του περιβολιού

κόβει τα κίτρινα σκοινιά.

λασκάρει τ' άσπρα σύννεφα

η αυγή σφυρίζει την κοχύλα της

μπαρούτι σκάει στα όνειρα

Λαμπρή στα φύκια τ' ουρανού